SAMEN GAAN OF SAMEN TEN GRONDE GAAN

 

Frans wordt uit zijn priesterambt ontzet omwille van zijn sociaal engagement, en gaat aan de slag als dokwerker in Antwerpen. De toenemende arbeidsongevallen en werkritme door onderbemande ploegen, wakkeren de sociale strijdbaarheid aan.

In 1973 Frans wordt lid van het stakingscomité in de haven van Antwerpen, de stuwende kracht achter de Wilde Staking.

De dokwerkersstaking krijgt veel sympathie en steun in de gehele arbeidersbeweging. Financiële solidariteit werd in verscheidene bedrijven georganiseerd en voor het eerst zien solidariteitscomités in andere gewesten het licht.

Helaas is elke vorm van syndicale democratie waarbij de dokwerkers hun rechten legaal verdedigen, reeds jarenlang systematisch uitgeroeid. (sinds 1964 werd er te Antwerpen geen ledenvergadering meer georganiseerd. Slechts 3 van de 18 stakingen sinds 1945 werd door de toenmalige ‘vakbonden’ erkend).

Zowel de gemeentelijke overheid als de regering zetten onmiddellijk alle repressiemiddelen in (samenscholingsverbod, Rijkswacht optreden, inzetten van het leger aan de dok).

Op 10 mei wordt Frans door de rijkswacht bewusteloos geslagen op de Italiëlei. De ordediensten hopen hem definitief als stakingsleider uitgeschakeld te hebben. Hij wordt wakker met een hersenschudding in Stuivenberg Ziekenhuis, onder permanente politiebewaking.

Tijdens een ziekenbezoek slaagt een groep dokwerkers er in Frans naar buiten te smokkelen en neemt iemand van hen zijn plaats in het ziekbed in. Frans staat weer op de barricades en de Wilde Staking gaat door tot 6 juni. 

De repressie blijft echter meedogenloos en Frans krijgt als stakingsleider 11 processen, spreekverbod. en werkuitsluiting. De Wilde Havenstaking speelt een onomkeerbare sleutelrol en katalyseert de herstructurering van de georganiseerde arbeidersbeweging in heel het land.

​

'Het overleven van de mens hangt af van de ontdekking van de hoop als sociale kracht.'

​

FRANS WUYTACK

​

​